Een ekster die wil vliegen met Sabena...

Gisteren stond ik in de rij in de kringloopwinkel. Het was 'retrodag', wat eigenlijk neerkomt op gewoon veel duurdere rommel en ok... ook wel heel wat leuke en mooie dingen anders stond ik natuurlijk niet aan te schuiven in een veel te lange rij... Tergend traag kwamen we stapje na stapje dichter bij de kassa.

Mijn vangst

Voor mij stond een oudere vrouw met twee lelijke kandelaars en een nog lelijker paar schoenen in haar handen. Ze vertrouwde mij toe 'dat het toch straf was'. Lang geleden had ze bijna exact diezelfde kandelaars weggedaan en nu stond ze in de rij om ze opnieuw te kopen. Stel je voor. Gaan mensen wat hun smaak betreft dan allemaal mee met de mode? Of verandert smaak op zich gewoon? En noemen we dat dan 'mode'? Is smaak dan iets dat ons overstijgt? Dat lijkt me straf als ik de vrouw voor mij nog eens goed bekijk...
Achter mij stond een jonge vrouw met haar moeder. Dochterlief vond dat alles in haar mandje praktische mogelijkheden moest hebben en dus wat niet aan de criteria voldeed, belandde onverbiddelijk opnieuw in de rekken. Haar moeder dacht er heel anders over en trakteerde de hele rij op nostalgische verhalen en anekdotes over elk voorwerp dat ze zag, terwijl ze een, volgens dochterlief, volstrekt nutteloze hoed op haar hoofd paste.
'Dat ga je nooit opzetten, moeder!'
'Maar zo'n mooie hoed... Mijn moeder zou haar hart hier ophalen. Zij droeg vroeger altijd zo'n hoeden voor feestelijke gelegenheden. En altijd weer pasten ze perfect bij haar jurk. Prachtig...'

Ik zei niets, keek, luisterde en glimlachte af en toe. Zouden mensen aan mijn gezicht kunnen zien dat ik een hoopje ellende was? Zolang ik af en toe glimlachte, vast niet. Terwijl ik naar de inhoud van mijn winkelmandje keek, bedacht ik wat mijn koopcriteria waren... Hmmm... Ik lijk soms wel een ekster. Ik sleep allerlei mooie dingen naar mijn nest en zelden heb ik voordien een bestemming. Ik vind ze gewoon mooi of 'ik bedenk er nog wel iets voor'. Ik heb geen praktische checklist, misschien wel een veranderende smaak... En nostalgische herinneringen aan die specifieke dingen heb ik ook niet.
Ik ben er wel van overtuigd dat er heel wat nostalgie en mooie verhalen hangen aan enkele van de schatten die ik binnenhaalde. Ik kocht bv. een kleine bruine leren beautycase. Achterop plakt er een oude sticker van Sabena met een adres op, ergens hier in Merksem. Ik hou van zo'n Amélie Poulin-achtige dingen en ik zou bijna naar de Klaverbloemstraat willen fietsen om te kijken of Christiane daar nog steeds woont...

Ik ben nog steeds een hoopje ellende en ik voel me nog steeds heel erg alleen. Ik weet nog niet wat ik precies wil of hoe ik mijn leven wil leiden. Maar ik weet wel zeker dat ik hou van fantasie en nostalgie, van mooie, tot de verbeelding sprekende dingen zonder enige praktische bestemming.