"Moeilijk gaat ook!"

Op sommige dingen kan je je nu eenmaal niet voorbereiden. Soms weet je niet wat iets met je zal doen. Zo voelde de afgelopen periode ook. Zwaar en soms zelfs ondraaglijk. Ik voelde me doorgaans doodmoe en dat is er nog steeds. Want ik spreek wel over de afgelopen periode, maar dat is dan meer vanuit de wil bij mezelf om een nieuwe periode in te luiden. En één van de moeilijkste dingen in deze periode was afscheid nemen van oma... Maar zoals ze zelf altijd zei: "Moeilijk gaat ook!"

Lieve oma,

afgelopen week was vermoeiend, troostend, zwaar, druk, triestig en nog heel wat andere dingen. We hebben gelukkig veel aan elkaar gehad en we hebben opa zo veel mogelijk geholpen. Zoals jij het ook zou willen.
Ik had het gevoel dat ik geen afscheid van je heb kunnen nemen. Ik weet niet hoe dat komt, maar ik kon het niet. En ik denk dat jij het ook niet kon. Je zat altijd zo vol leven... 
Ik ben je nog gaan groeten oma en dat heeft me wat getroost. Ik geloof dat je er op de één of andere manier ook was en dat ik je nu kon zeggen wat ik nog zo graag gezegd had. Je zag er mooi uit en heel wat vrediger dan de laatste keer dat ik je gezien heb.
We hebben lang gewerkt aan je afscheidsmis, want we wilden je absoluut een mooi afscheid geven. Een persoonlijk afscheid waarmee we iedereen konden laten zien wat voor een geweldige oma jij was...
Helemaal in het begin zaten we met alle kleinkinderen vooraan in de kerk een beetje zenuwachtig te zijn terwijl de kerk langzaam vol stroomde. Er was veel volk oma...
Tante Lieve heette iedereen welkom en voor ik het wist was het aan mij om een stukje dat ik voor jou geschreven had voor te lezen. Ik kon de emotie niet uit mijn stem bannen, maar ik ben er wel in geslaagd om het helemaal zelf voor te lezen en daar was ik enorm blij om. En dat geldt voor iedereen. We hebben allemaal iets gelezen en iedereen had moeite om zijn of haar emoties de baas te blijven. Papa liet de hele kerk applaudiseren voor jou... Voor een mooi leven en vooral omdat jij dat zo knap gedaan hebt. Merel las een heel mooi gedichtje en nonkel Manu speelde op het orgel. Jelle en papa droegen je kist en ook dat was ontroerend om te zien. Jelle was er zenuwachtig voor maar hij heeft het prima gedaan. Lien naaide een slabbetje voor je en aan de binnenkant naaide ze er de namen van haar toekomstige kindjes in. Hanne had heel lang gewerkt aan een tekstje dat we met alle kleinkinderen gelezen hebben. Nadien hebben we allemaal een witte roos op jouw kist gelegd. Ook al onze lieven. Jammer dat Liselot van Pieter er niet bij kon zijn.
Marleen maakte met Merel en Jade een doos waarin we al onze tekstjes en brieven en herinneringen voor jou staken en die hebben we mee met je begraven. En ook bloemen waren overal aanwezig. Dat wilde je zo, daar was iedereen van overtuigd. Op de begraafplaats strooiden we rozeblaadjes uit over je kist en iedereen heeft sneeuwklokjes uit je tuin mee naar huis genomen. Ik heb de mijne al gepland. Helemaal achterin de tuin en ik hoop met heel mijn hart dat ze het overleven, ondanks mijn gebrek aan groene vingers.
Tijdens de koffietafel keken we naar foto's en haalden we herinneringen op en toen we buiten kwamen, scheen de zon. Het klopte allemaal. Het was een mooie dag oma... Helemaal voor jou en ik denk dat je het ook prachtig gevonden zou hebben.
Je stuurde me ooit een berichtje (één van de twee of drie die je ooit verstuurd hebt, want dat kreeg je toch niet helemaal onder de knie) en dat ging als volgt: "Sofie, ik heb ervan genoten!". Wel oma, ik ook... Van alles en nog het allermeest van jou...

-X-