All things are possible

De zon scheen en ik wandelde vanmiddag met een boekje door de straten van Antwerpen-Noord op zoek naar een geschikte bank of stoel om gewoon te genieten van dat zondagsgevoel mét zon.

Het was gisteren laat dankzij weer een prachtige MartHa!tentatief-avond. Ik wist deze keer van niets en was dus aangenaam verrast toen Wim Helsen Johan Petit bleek te vervoegen in een zoektocht naar dé grootste wijsheid van allemaal. Ze battelden met wijsheden en woorden en dankzij de interactie met het publiek én de aanvulligen door enkelen van hen, werd er echt iets nieuws en mooi gecreëerd. Ik ben dus absoluut aangenaam verrast, maar ik heb mezelf wel teleurgesteld. Er werd namelijk gevraagd aan mensen uit het publiek om te vertellen wat een bepaalde wijsheid voor hen betekent. Ik had eigenlijk heel graag verteld over 'all things are possible' omdat het voor mij oprecht een waarheid als een koe is. Een waarheid die me zelfs recht houdt af en toe. 'When nothing is sure, everything is possible' is lang mijn persoonlijke mantra geweest. Een mantra die mijn broer levend hield. Die mij in leven hield. Die me toestond weer te lachen en naar avonden zoals deze te gaan. Maar ik twijfelde en dat deed me de das om. Ik was te laat. Bij deze een plechtige belofte aan mezelf: de volgende keer dat ik twijfel, ga ik er gewoon voor enne... all things are possible, op een dag sta ik nog wel eens op het podium van den Bourla (of ergens anders)...

Maar dus, met een boek en dat gevoel van spijt onder mijn arm liep ik door het park. En ik bedacht me dat ik niet zo streng voor mezelf moest zijn. Durven kent vele gezichten en ik toonde alvast dat ik durf heb met een mooie illustratie van de huidige wijsheid der wijsheden 'all things are possible': ik besliste niet alleen om te gaan reizen (zie hier), ik besliste om er een jaar op uit te trekken. Op mijn eentje. De grote, wijde wereld in.

Waar ik precies naartoe ga en wanneer ik exact vertrek ligt nog niet vast, maar nog dit jaar vertrek ik. En ik denk niet dat ik ooit al zo zeker geweest ben van iets als van deze beslissing. Alle angst, alle redenen om het niet te doen, alle obstakels lijken miraculeus verdwenen te zijn. Zoals vandaag de winter. En dus hoorde ik mezelf even later in het zonnetje met mijn boek aan iedereen die het horen wilde, vertellen dat ik zou vertrekken. Ik durfde dan misschien nog net niet het podium opstappen, de wijde wereld instappen, daar ben ik helemaal klaar voor!