Een tijger op het dak en een nieuwe décolleté!: olé!

Het is wat geweest de laatste dagen: drama rond een goudvis, fantasie van een tijger en ... hilariteit in een pashokje! Die goudvis dat is echt een verhaal waarvan ik zelf niet alles geloof. Al heb ik het allemaal met eigen ogen gezien. Je kon al lezen hoe Fons afscheid moest nemen van Fred en dat dit niet van een leien dakje liep is eigenlijk een understatement. Na twee zelfmoordpogingen, waarvan hij de tweede op onverklaarbare wijze overleefde (ik vond hem 's morgens tussen het stof achter de kast!!!), ziet Fons er sinds gisteren ook plots heel anders uit... Er is een stuk van zijn staart en van één van zijn vinnen en langs één kant heeft hij grote witte vlekken. Op het internet vind je allerlei redenen en uitleg, maar voor mij is het simpel: Fons heeft last van PTSD (post-traumatic stress disorder)! 

Ook voor mij brengt dat het één en ander met zich mee. Ik heb Fons nu op de keukentafel gezet, omdat ik hem niet wil herinneren aan zijn oude plekje... You never know met die PTSD!  Maar dat heeft als gevolg dat ik niet meer kan eten aan de keukentafel. Niet dat Fons zoveel plaats inneemt, maar bij het minste dat ik op tafel zet, begint hij als een gek rond te zwemmen en te spetteren. Ik zet dus niets meer op tafel. Gisteren had ik fishsticks gemaakt en je kunt je wel voorstellen dat ik daarmee sowieso niet onder zijn neus zou gaan zitten... We hoeven de trauma's ook niet op te stapelen natuurlijk. En vanmorgen at ik dus maar al staande. Ik was uiteindelijk toch weer rijkelijk nipt opgestaan.

Om zelf ook niet richting (PT)SD te gaan, zorgde ik voor de nodige ontspanning en afleiding en zo ging ik maandagavond naar Rooftoptigrrr van Timecircus kijken. Ik heb eerder dingen van hen gezien (en vooral gedaan) en ze hebben me nog nooit teleurgesteld en ook deze keer was het ongelofelijk inventief en fantasierijk. En ja, dat ik van fantasie hou, is een open deur intrappen...
Toen ik 's avonds op het dak van de parkeergarage in het midden van de stationsbuurt over de stad keek met een lieve vriend naast mij die zo moe was dat het ene flauwe mopje na het andere uit zijn mond floepte, kwam er dan ook vanzelf een tevreden zucht en een glimlach... Zo voorkom je (PT)SD!

De rooftoptiger!

En goed in je vel voelen heeft naast het mentale ook fysieke aspecten en één van die fysieke aspecten wilde ik eens extra aandacht geven en dus besloot ik voor de verandering naar een 'echte' lingeriewinkel te gaan... Doorgaans is mijn ondergoed eerder kleurrijk dan duur, maar ik was mezelf al zo lang aan het beloven om een keer voor 'the real thing' te gaan en dus stapte ik gisteren een chique 'madammen-lingeriewinkel' binnen. Meteen werd ik aangesproken door een gezellige, vrolijke 'madam' zonder enige scrupules die bijna onmiddellijk mijn maat schatte en dat ook vrolijk door de winkel riep. Ahum... Zo vrijgevig zijn ze hierboven bij mij niet geweest en dus keek ik maar een beetje schaapachtig. Twee seconden later werd ik al een pashokje ingeduwd met enkele exemplaren. En nog eens twee seconden later stond diezelfde vrouw in mijn pashokje te kijken hoe het me stond. Speciaal...
Nu moet ik wel toegeven dat ze haar vak kende, want daar waar ik in de gemiddelde lingeriewinkel steeds gefrustreerd (en alleen) in zo'n pashokje stond, keek ik nu gefascineerd naar mijn eigen boezem en al snel waren ook mijn scrupules zo goed als verdwenen. Zelfs toen de gezellige mevrouw van de andere kant van de winkel riep dat ze ook nen hele schone, speciale push up had die ik zeker eens moest proberen...
Bring it on! En zonder zwans... voor het eerst in mijn leven was ik onder de indruk van mijn eigen décolleté... Geen betere verkooptruc dan dat lijkt mij!

Dus als u me nu tegenkomt en ik kijk niet zo vrolijk, dan komt dat door Fons. Maar als ik wel vrolijk kijk, dan heb ik ongetwijfeld iets nieuws aan. En als ik u vrolijk zie kijken... dan weet ik dat het goed besteedde centen waren!