donderdag 28 november 2013

Mijn lieve broer...

Soms kan je wereld op een fractie van een seconde voor altijd veranderen. De telefoon gaat en de wereld stopt met draaien. Tenminste... zo lijkt het. De wereld draait wel degelijk door. Alleen voor jou niet. Het voelt alsof je met alle macht die je in je hebt aan die wereld staat te trekken. Niet vooruitgaan...

Maar alles gaat verder. Mensen zetten grappige dingen op facebook of vinden vanalles leuk, maken plannen, kortom doen wat ze altijd doen... En je begrijpt er niets van. Hoe kan dat immers? Hoe kan er iemand nog lachen?

Het enige waar ik aan kan denken is mijn broer. Mijn lieve, enthousiaste broer die altijd bezig was en wiens gsm het verlengde van zijn arm geworden was. Ik ken niemand die zo intensief en graag leefde als hij. Hij liep over van de plannen, verbouwde zijn huis, reisde de halve wereld af en tegelijk was hij er altijd als je hem echt nodig had. Als je het tenminste niet erg vond dat hij je dan tien keer belde of smste dat hij wat later zou komen of nog even eerst ergens anders langs moest of er plots, op miraculeuze wijze, toch eerder zou zijn...


Ik spreek in het verleden omdat ik niet weet hoe ik over hem moet praten in het heden. Een week geleden verdween hij. Zomaar, plots was hij weg. En wij blijven achter met duizenden vragen. Waar is hij? Wat is er gebeurd? Waarom stuurde hij niets of belde hij niet? Wordt hij ergens vastgehouden? Leeft hij nog wel?
Het is zo onwerkelijk en onrealistisch dat je fantasie alle kanten opgaat. Want je weet het gewoon niet. Als je over straat loopt zie je enkel witte auto's en mensen die op hem lijken... Flarden van gesprekken klinken als zijn naam en alles wat je ziet zou een aanwijzing kunnen zijn. Je waant je in één of andere slechte politieserie.

Het niets kunnen doen en het niet weten is ondraaglijk en ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld als nu... Bang zijn, kwaad, schuldgevoel, verdrietig, alles tegelijk.
En net omdat het zo irreëel is, weet niemand goed hoe te reageren. Mensen durven geen contact opnemen, terwijl dat me eigenlijk net goed doet. Een berichtje, een mailtje, iets op facebook, maakt niet uit... Het is vaak iets kleins maar wel iets wat je op zo'n moment broodnodig hebt. Dat heb ik alvast geleerd. Als je twijfelt, gewoon doen. Want voor je't weet, heb je de kans niet meer...

Ik zie je graag lieve broer!
-x-

36 opmerkingen:

  1. Sofie, ik heb geen flauw idee hoe zoiets er moet inhakken en eerlijk gezegd hoop ik dat ik het nooit hoef mee te maken....ongelofelijk veel sterkte en hopelijk horen jullie snel iets....en je weet het, ik zit niet ver hé...spring gerust ns binnen als je weer eens achter mijn hoek bent....J

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sofie,
    Ik ben zo 1 van die mensen die stiekem je blog volgt. Gewoon, omdat die steevast zo dicht bij de realiteit aanleunt. Meermaals heb ik een lach maar net weten te verdringen of mezelf afgevraagd of het wel logisch was om 'dingen te voelen' bij geschreven letters over andermans leven...
    Ik hoop dat alles goed komt. Het verhaal van de pootjes en het terechtkomen.
    Veel moed intussen!
    Maarten Claes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Sofie, wat je neerschrijft is zo onrealistisch werkelijk...van de ene op de andere moment staat de wereld helemaal op zijn kop, en zit je ondergedompeld in vragen, in pijn, verdriet, onmacht,...wat duim ik voor jou, voor Jelle, voor je familie,... Wat moet dit moeilijk zijn voor jou! Je moet de dag vooruit, maar hoe doe je dat dan? Ik hoop dat jij en je familie veel steun hebben aan elkaar, dat je terecht kan waar het een beetje comfortabel aanvoelt, dat je antwoord krijgt op die ene vraag: "Waar ben je!"... Lieve Sofie, HEEL veel moed! Dikke knuf, Els

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank je wel voor je eerlijkheid, voor je kwetsbaarheid. Ik hoop, bid,.. dat je broer heel en wel terug komt en ik wens je veel moed om de onmacht te voelen en toch.. verder te gaan..

    dikke knuffel
    Stijn

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dit lijkt zo onwerkelijk, Sofie. Ik brand een kaarsje voor jouw en je broer. Dat alles snel in orde komt.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. heel veel sterkte en moed, xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sofie,
    Patje en ik denken elke dag aan je, wij blijven mee hopen dat het ondraagelijke wachten snel een einde kent. Iemand kan toch zomaar niet van de aardbol verdwijnen en je broers auto, kan die niet op een of andere manier opgespoord worden? Men denkt altijd dat we allemaal opgespoord kunnen worden via gps en gsm, maar als het er echt op aankomt blijken dit fabeltjes. Sofie ik kan me niet voorstellen wat jullie nu doormaken, maar ik denk aan je , aan Jelle en aan je familie.
    Veel moed, veel sterkte en we branden kaars.
    Veel liefs Mieke en Pat

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Veel sterkte en hopelijk snel iets van nieuws!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik ken je van haar noch pluim, maar zag deze link op facebook. Je zegt dat die kleine boodschapjes je deugd doen, wel hier dan eentje van mij erbij.

    Bitter spijtig dat dat, en je link posten, het enige is wat ik denk te kunnen doen. Mocht ik nog iets kunnen bedenken... Als een babbel/chat kan helpen, doe gerust. En verder, ja, hopen, duimen, ...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ook ik ken je niet, maar heel veel sterkte en hopelijk komt alles nog in orde!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. lieve Sophie, we volgen je en duimen. Misschien nog eens de foto van de auto posten? Als we die nu allemaal tegelijk doorsturen, moet die toch ergens goed terechtkomen. Laat het ons nog eens proberen? Heel veel sterkte en je ziet: er zijn ontzettend veel mensen die jullie steunen!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Liefste Sofie, hopelijk krijg je spoedig antwoorden op al je vragen. Net zoals vele anderen wens ik je heel veel moed en sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Courage, Sofie, voor jou en voor iedereen rond je die met dezelfde steen in zijn maag rondloopt. Ik hoop met jullie en ik hoop keihard dat hopen helpt!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hey..ik zou ni kunnen voelen wat jij nu voelt..het zal een hel zijn voor jullie dat zowiezo, Blijf altijd Hopen!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Lieve Sofie, ik ken je niet, zag dit bericht passeren op facebook. Maar ik leef absoluut heel erg met jullie mee en hoop uit de grond van mijn hart dat jullie elkaar snel weer mogen vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik hoop dat je broer snel terecht komt. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. hoop dat je snel mag wakker worden uit deze nachtmerrie en je broer een dikke knuffel mag geven

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Het Sofie,
    Toen ik vorige week je oproep zag, ben ik enorm geschrokken.
    Ik weet niet of je mij nog kent, maar ik en je broer waren vroeger goede maatjes.
    Hij was er altijd als je hem nodig had, ookal zagen we elkaar de laatste jaren niet zo vaak meer.
    Ik hoop dat er snel meer nieuws en goed nieuws komt!
    Veel sterkte voor jullie allemaal en als iets is dat we kunnen doen...
    Liefs x
    Leonie

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ik kan niets anders dan jou je famile en vrienden mijn steun geven ik hoop dat hij ergens opduikt het moet zi moeilijk zijn al die vragen geen antwoorde geef niet op en nogmaals mijn steun sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  20. monique van brandt1 december 2013 om 23:09

    Ik ken dat venteke van op school. Een guitige deugniet. Het verdriet van je mama, daar hoor ik alle dagen over. Laat ons hopen dat hij, verrassingsvol als hij is, opeens weer voor jullie neus staat. Blijven moed houden. Liefsxxxxxxxxxxxxxxx Juf Monique

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Beste, ik ben een oude schoolvriendin van Hilde, jouw nicht, en volg en deel ieder nieuws over jouw broer...omdat het mij ook bezig houdt en raakt.Ikzelf ben 3 jaar geleden mijn zoon van 13 verloren , wel een ander verhaal, was in een motorhomeongeval op onze terugreis uit Frankrijk..., maar voel als geen ander wat jullie nu meemaken.De onmacht , het gevoel dat alles gewoon zijn gangetje blijft gaan, terwijl voor jullie de wereld stilstaat! het onbegrip en mensen die zich geen houding weten aan te nemen...en nog zoveel meer! Ik kan je als raad meegeven; blijf doen wat jij denkt wat je moet doen en trek je van die mensen niks aan! het helpt jou niet je daarin druk te maken ....je moet er zijn voor jouw broer! geef de moed niet op, positief trachten te denken en weten dat er mensen zijn die met jullie meeleven en helpen ...Ik wens jullie het allerbeste toe en duim op een positief bericht op FB dat hij levend en wel terecht is! ik leef met jullie mee!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Hey Sofie,
    alle dagen wordt er aan hem gedacht en hopen we mee...
    Geef je Lins aub ook een dikke knuffel.
    Liefs xx

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Beste Sofie,
    Ik ben een oud collega van je mama en heb jullie alle 3 een paar keer op school gezien toen jullie nog klein waren. Het is niet te begrijpen dat Jelle zomaar verdwenen is en toch is het de vreselijke realiteit. Ik hoop samen met jullie dat aan deze nachtmerrie vlug een einde mag komen.
    Veel liefs van juf Rina XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Lieve Sofie,
    Vanuit Nederland leven wij met jullie mee en hopen natuurlijk dat jullie snel een goed bericht ontvangen. Wij wensen jullie heel veel sterkte toe, ook voor je moeder en mijn ome Anton (broer van mijn moeder). Groetjes van Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Ik draag een lichtje in mijn hart als hoop voor jullie! Hopelijk voelen jullie snel die warmte!
    x Jill

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Sofie,
    Wat een nachtmerrie om mee te maken. Heel veel moed en ik hoop dat je snel antwoorden krijgt! Op momenten van als deze waarin onmacht troef is weet ik niets beter dan een oude traditie. Hier brand een kaars voor Jelle. Succes!
    X

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Heel veel in gedachten en gebeden met U en Uw familie. Kleine dagelijkse of grote "normale" problemen schijnen zo dom, onnuttig, onvergelijkbaar en zelfs onnoembaar in vergelijking met wat jij en jouw familie beleven. Veel moed en sterkte en hopelijk lezen we iets positief in de komende dagen. Sterkte uit Brussel

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Sofie toch, wat een nachtmerrie... Ik wens jou en je familie, zijn vrienden veel sterkte en moed en duim mee dat er snel goed nieuws komt. Heb je berichten op FB al een paar keer gedeeld, hopend dat dat een klein beetje mee helpt.
    veel sterkte,
    Joke (van een ver Sint Rita/Radeske-verleden)

    BeantwoordenVerwijderen
  29. dag Sofie,

    er brandt een kaarsje en ik denk aan jou en je familie !

    sterkte,

    Ann Thielemans

    BeantwoordenVerwijderen
  30. ken je alleen van ziens , ben naar je huisje komen kijken ! misschien is het al verkocht en woon je al ergens anders . Je verhaal pakt mij heel erg en denk veel aan hoe het moet voelen met wat jij en je ganse familie moet meemaken . Ik ben pas mijn broer verloren aan een ziekte , doet al zo een pijn maar daar kan een mens mee leren leven . Maar niet weten waar en hoe moet verschrikkelijk zijn , wachten , zoeken , hopen maar concreets niets kunnen doen , daar kan je niet mee leren leven ! Ik duim voor je broer en hopelijk heel snel een berichtje dat hij terecht is ! Heel veel sterkte en moed om deze verschrikkelijke tijd te doorstaan

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Ik heb gezien dat er intussen nog steeds geen nieuws is. Moet vreselijk zijn. Ik hoop dat je veel sterkte kan putten uit al je vrienden en familieleden en dat je ook troost kan vinden in al onze woorden. Ik zou zeggen de moed niet verliezen en er blijven in geloven dat alles goed met hem gaat? Ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Keep on hoping. Soon this nightmare will end. Veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Sofie,
    we leven met jullie mee. Dit moet inderdaad een nachtmerrie zijn en onwezelijk.
    We blijven mee hopen!
    Veel liefs
    Annemiek

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Lieve Sofie, Een paar weken geleden las ik jouw verhaal in een maandblad uit 2014 dat ik vond op een camping in het oosten van Nederland. Jouw verhaal heeft mij erg aangegrepen. Uit ervaring weet ik hoe moeilijk het is om iemand te verliezen zonder afscheid te kunnen nemen. Maar jouw verlies is nog erger. De onwetendheid, het waarom en al die vragen die bij je opkomen. Bij het lopen op straat in een winkel denken dat je hem ziet. En dan is hij het toch weer niet. Ik wens jou en jouw familie heel veel sterkte want het gemis zal helaas nooit overgaan.
    Bernadine

    BeantwoordenVerwijderen